आई असते श्रावण अविरत रिमझिणारा
तप्त जिवाची तगमग सारी थांबविणारा
ऊन व्यथांचे चहूबाजूंनी रणरणता आला
आई बनते वृक्ष सावली अंथरणारा
रडून जेंव्हा जेंव्हा माझे डोळे थकले
कानी आला शब्द तिचा मन शांतवणारा
आईविण या जगात साऱ्या दुसरा नाही
माझ्यावरती हृदयच अपुले पांघरणारा
आई म्हणजे काय मला इतकेच उमगले
एक दिवा जळणारा आणिक तळमळणारा
- दिलीप पांढरपट्टे
No comments:
Post a Comment